Być może ktoś bliski, kiedyś, bardzo cię skrzywdził, we wczesnym etapie twojego życia, wtedy kiedy najbardziej potrzebowałeś/łaś miłości, uważności, poczucia bezpieczeństwa. Może czułeś się wykorzystywany, ośmieszany, a może czułeś się niezauważany (…) Może w związku z tym czułeś się przygnieciony, przytłoczony, oceniany, kochany warunkowo. I może przez to nie miałeś doświadczenia „bezpiecznego przywiązania”
Uzależnienia stały się drugą naturą współczesnego człowieka
Ośmioletni chłopiec z Warszawy nie reagował w szkole ani na swoje imię, ani na nazwisko. Twierdził, że nazywa się Wielki Mandorf, a że nikt temu nie dawał wiary, skończyło się na powszechnej bójce, którą była w stanie przerwać dopiero czwórka zdesperowanych nauczycieli. Dwudziestoczteroletni Koreańczyk przez 86 godzin grał na komputerze zapominając o swoich podstawowych fizjologicznym potrzebach. Nie jadł, nie pił, wstał od komputera i… runął martwy na ziemię. To bardzo drastyczne przypadki współczesnych uzależnień, które powoli zaczynamy traktować na poważnie. Jest ich jednak znacznie więcej i dotyczą coraz częściej nawet bardzo porządnych obywateli.
W czynnej fazie choroby człowiek uzależniony
nie reaguje na żadne argumenty,
ani na miłość i cierpienie swoich bliskich.
Może jedynie zareagować na własne cierpienie.
W czynnej fazie choroby uzależniony wyrządza wiele krzywd.
Większość zła czyni z ograniczoną świadomością i wolnością,
To jednak nie zwalnia z obowiązku zadośćuczynienia.
Normy moralne obowiązują wszystkich ludzi od momentu, w którym osiągają wystarczający stopień rozumności i wolności. Wszystkich obowiązują także te normy, które chronią przed uzależnieniami.